สกิงสัมมัชชกวรรคที่ 43สกิมมัชชกเถราปทานที่ 1 [421]ว่าด้วยผลแห่งการกวาดลานพระศรีมหาโพธิ[11] เราได้เห็นแคฝอย ซึ่งเป็นไม้โพธิ อันอุดมของพระผู้มีพระภาคเจ้าพระนานว่าวิปัสสนา แล้วยังใจให้เลื่อมใสในไม้โพธินั้น เราหยิบเอาไม้กวาดมากวาด (ลานโพธิ- พฤกษ์ ) อันเป็นที่ตั้งแห่งไม้โพธิในกาลนั้น ครั้น แล้วได้ไหว้ไม้แคฝอยซึ่งเป็นไม้โพธินั้น เรายังจิตให้เลื่อมใสในไม้โพธินั้น ประ- นมกรอัญชลีเหนือเศียรเกล้า นมัสการไม้โพธินั้น แล้ว กลับไปยังกระท่อม เราเดินนึกถึงไม้โพธิอันอุดมไปตามหน ทางสัญจร งูเหลือมซึ่งมีรูปร่างน่ากลัว มีกำลัง มาก รัดเรา กรรมที่เราทำในเวลาใกล้จะตาย ได้ทำ ให้เรายินดีด้วยผล งูเหลือมกลืนกินร่างของเรา เรารื่นรมย์อยู่ในเทวโลก จิตของเราไม่ขุ่นมัว บริสุทธิ์ขาวสะอาด ในกาลทุกเมื่อ ลูกศรคือความโศก ที่เป็นเหตุทำ จิตของเราให้เร่าร้อน เราไม่รู้จักมัน เลย |